ΕΛΛΑΔΑ: φοβού τη φοβισμένη Γαλλία !!

Η προχθεσινή συνάντηση Σαρκοζί - Μέρκελ έληξε χωρίς ένα απτό αποτέλεσμα, χωρίς την "καθοριστική" απόφαση για τη διάσωση της Ευρωζώνης. Ακούσαμε δηλαδή όχι μόνον ευχολόγια και υποθέσεις «οικονομικής συνεργασίας» αλλά -προπάντων- την άρνηση για το Ευρωομόλογο. Η έκδοσή του αναβάλεται για το «τέλος της διαδικασίας», δηλαδή για το ...ποτέ! Η Γαλλία, διά του Σαρκοζί, στάθηκε διστακτική, και όπως επισήμανε ο Ζακ Ντελόρ, η Γαλλία «προσπαθεί να αποφύγει το ενδεχόμενο να δει το Βερολίνο να εγκαταλείπει το σκάφος» (εδώ)..

Έχουμε εξηγήσει πρίν λίγες εβδομάδες (βλέπε εδώ και την ανάρτηση της 13ης Ιουλίου) ότι η Γερμανία εδώ και χρόνια "αλληθωρίζει γεωπολιτικά". Ότι δηλαδή είναι διχασμένη ανάμεσα στην πλήρη Ευρωπαϊκή ενσωμάτωση και την "αποχώρησή" της από την Ευρώπη, για μιά ηγεμονική πορεία προς την Ευρασία. Και γι’ αυτό, εδώ κι ενάμισυ χρόνο δεν παίρνει όλες εκείνες τις αποφάσεις που θα έβγαζε άμεσα την Ευρωζώνη από την Κρίση. Με τις χθεσινές "αποφάσεις", δηλαδή την απροσδιοριστία και αναβλητικότητα, εκτιμούμε, ότι το Γερμανικό ισοζύγιο προσανατολισμών φαίνεται να κλίνει πρός την δεύτερη, την ηγεμονική εκδοχή. Και με πρώτο βήμα, μιά " σταδιακή συρρίκνωση" της Ευρωζώνης. Η Γαλλία δείχνει να έχει συρθεί σε έναν Συμβιβασμό. Προφανώς γι΄αυτό, στη προχθεσινή συνάντηση, παραιτήθηκε από κάθε σοβαρή πρόταση ή διεκδίκηση του Ευρωομολόγου. Φοβισμένη μπροστά στη Γερμανική απειλή της αποχώρησης από την Ευρωζώνη, οπισθοχώρησε. Αυτή η οπισθοχώρηση της Γαλλίας δεν δικαιολογείται ως τακτικός ελιγμός και μάλλον πρόκειται για έναν Στρατηγικό Συμβιβασμό.

Ως τακτικός ελιγμός είναι μάλλον ένας κενός ελιγμός. Δεν ευσταθεί λογικά. Γιατί σύντομα οι "Αγορές" θα δείξουν επιπλέον, ότι είναι και ένας επικίνδυνος, πολυέξοδος ελιγμός. Οι επιθέσεις τους πρός τις αδύναμες Χώρες της Ευρωζώνης σύντομα θα γίνουν ανηλεείς. Και το Ταμείο-Μηχανισμός Διάσωσης των 450 δις θα αποδειχθεί απελπιστικά ανεπαρκές. Όπως θα αποδειχθεί αδιέξοδη και η απορρόφηση ομολόγων Ισπανίας και Ιταλίας από την ΕΚΤ . Οι δε "Οίκοι Αξιολόγησης" δεν αποκλείεται να αφαιρέσουν ένα από τα ΑΑΑ της Γαλλικής Οικονομίας, πράγμα που ήδη έκαναν για τις ΗΠΑ.

Ως στρατηγικός συμβιβασμός, η οπισθοχώρηση της Γαλλίας έχει νόημα μόνον αν έχει εξασφαλίσει ένα ευρύτερο αντάλλαγμα εκ μέρους της Γερμανίας - έστω και με τους δικούς της άτεγκτους όρους. Δηλαδή την υπόσχεση παραμονής της Γερμανίας στην ΕΕ καί την Ευρωζώνη αλλά μέ τον όρο της συρρίκνωσης της Ευρωζώνης. Με απλά λόγια, την "θυσία" ορισμένων "αδύναμων" Χωρών και την εξαφάνιση των ανωτέρω "κινδύνων". Ανεξάρτητα πόσων Χωρών, αυτό σημαίνει οτι η Ελλάδα είναι κιόλας η πρώτη υποψήφια πρός έξοδο Χώρα. Και μάλιστα επειγόντως - στη βάση της λογικής οτι έτσι θα αποφευχθούν οι αρνητικές συνέπειες που αναφέραμε στον "τακτικό ελιγμό". Και έπεται η Πορτογαλία και, ίσως μαζί , μιά ακόμα χώρα (Ισπανία ή Ιταλία;;;) - ίδωμεν...

Έχει όμως εξασφαλιστεί απόλυτα έστω κι ένας τέτοιος "Μεγάλος Συμβιβασμός"; Ή η Γαλλία απλώς αυταπατάται οτι θα μπορέσει -...τελικά!- να τον επιβάλλει στη Γερμανία;; Αν βέβαια ισχύουν οι δικές μας υποθέσεις, η Γαλλία αυταπατάται. Μόλις αρχίσει, η αποσύνθεση της Ευρωζώνης θα σταματήσει μόνον στό σημείο που έχει σχεδιάσει η Γερμανία, δηλαδή το σημείο της ΑΝΕΞΟΔΗΣ ΗΓΕΜΟΝΕΥΣΗΣ. Και όπου η Γαλλία θα είναι πλέον ένας απλός θεατής. Και αντίστροφα, η Γερμανία αποδεικνύεται οτι κυριολεκτικά "ΣΧΕΔΙΑΣΕ" την κρίση της Ευρωζώνης και την χειρίζεται μεθοδικά και με τρόπο ώστε :

(1) να μην δεσμεύει οριστικά, ισότιμα και αμετάκλητα την Γερμανία στην Ευρωζώνη των 17 ή αύριο ακόμα και των 10 ή των 8. Αυτό θα γινόταν μόνο με το (ανέφικτο) Ευρωομόλογο και την συγχώνευση των κρατικών προϋπολογισμών που αυτό συνεπάγεται.

(2) να αποσυνθέσει σταδιακά την Ευρωζώνη και να μην αναλάβει το ηθικό-πολιτικό κόστος μιάς πλήρους και άμεσης αποσύνθεσής της. Αυτό ήταν φυσικό να εγείρει νέα, οιονεί πολεμικά, αντανακλαστικά. Αλλά επιπλέον θα επέφερε μιά τέτοια ανατίμηση του (Νέου) Γερμανικού Μάρκου που θα ήταν καταστροφική για την ίδια τη Γερμανία. Αντίθετα, η σταδιακή, "ειρηνική" αποσύνθεση, διατηρεί την ισοτιμία του Ευρώ και αποκοιμίζει τα αντανακλαστικά - τουλάχιστον μέχρι το επόμενο μεγάλο βήμα της Γερμανίας.

(3) να οδηγήσει, σταδιακά επίσης, τον αιώνιο αντιπαλό της, τη Γαλλία, "εκτός ανταγωνισμού", σέρνοντάς την τελικά πίσω από το ηγεμονικό της άρμα. Προσφέροντάς της ίσως, ως παρήγορο αντιστάθμισμα, μια ψευδαίσθηση ισοτιμίας στην συρρικνωμένη Ευρώπη και ένα (μελλοντικό και αβέβαιο) "μέρισμα" στον Ευρασιατικό Χώρο, προς τον οποίο αποβλέπει η ηγεμονική Γερμανία (βλέπε εδώ).

Δεν γνωρίζουμε ασφαλώς αν οι δικές μας υποθέσεις ευσταθούν απόλυτα ή σε κάποιο βαθμό. Ούτε φυσικά γνωρίζουμε αν οι "Αγορές" - που δεν είναι και τόσο γεωπολιτικά ουδέτερες όσο πιστεύεται - θα επιτρέψουν την μεθοδική εκδίπλωση του (πιθανού) Γερμανικού "Σχεδίου" περί σταδιακής-μερικής αποσύνθεσης της Ευρωζώνης ή θα επιβάλλουν την ακαριαία και ολοσχερή αποσύνθεσή της. Το βέβαιο όμως είναι οτι η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να φοβάται μιά φοβισμένη Γαλλία, καί όχι μόνον στο επίπεδο της Ευρωζώνης και του Χρέους....Γιατί μιά εξασθενημένη γεωπολιτικά Γαλλία, εύκολα θα υποκύψει και θα συνυπογράψει τους ευρύτερους και τοπικούς γεωπολιτικούς αναθεωρητισμούς που αναμφίβολα θα εισάγει μια ηγεμονική Γερμανία. --------------------------- --------------------------- POST SCRIPTUM 
(1).Φαίνεται οτι τις ανησυχίες μας συμμερίζονται και άλλοι. Λίγα λεπτά πριν τη δική μας ανάρτηση, ο Γιώργος Μαλούχος στο ΒΗΜΑ (εδώ) εξέφρασε ανάλογες απόψεις. Τυχαίο? Δεν νομίζω... 
(2). Δεν εξετάσαμε εδώ το ενδεχόμενο - πολύ πιθανό άλλωστε - μιάς  εξαναγκασμένης (από την αμείλικτη λογική των οικονομικών  μεγεθών) εξόδου της ίδιας της Γερμανίας από το Ευρώ. Δηλαδή στην περίπτωση που θα ετίθετο θέμα στήριξης των ομολόγων της Ιταλίας ή/και της Γαλλίας. Αλλά και σ' αυτή την εκδοχή, η "αμείλικτη λογική" δεν θα μπορούσε να είναι προσχεδιασμένη...;;; (31/8).

 POST SCRIPTUM 2
Μιά εκδοχή του παρόντος δημοσιεύθηκε και στο  Protagon.gr στις 20/8 (εδώ).

Ο Επισφαλής Αυταρχισμός του "Συστήματος"

«Η απάντηση των πολιτικών και οικονομικών ελίτ απέναντι στη διαρκώς διογκούμενη απειλή των επικίνδυνων «φτωχών» είναι σχεδόν παντού ίδια. Τους αναγορεύουν σε υπ' αριθμόν ένα «εσωτερικό εχθρό» και εξαπολύουν εναντίον τους το μάξιμουμ της κρατική βίας. Ανανεώνουν τις μεθόδους καταστολής, στρατιωτικοποιούν την αστυνομική δράση και μετατρέπουν την κοινωνική σύγκρουση σ' έναν ανοικτό, διαρκή «εμφύλιο» πόλεμο κατά των «εχθρών» της κοινωνίας. Η πράξη του όμως αυτή έχει και συνέπειες. Εναν πόλεμο, και ιδίως αυτής της μορφής, μπορεί και να τον χάσεις...»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΑΣ, 13 Αυγ. 2011, εδώ.

   

   Όσο η οικονομική κρίση θα διευρύνεται και θα εμβαθύνεται  ο αυταρχισμός του "Σύστηματος" θα κλιμακώνεται. Κι αυτό όχι μόνον στο επίπεδο της Ελλάδος (βλέπε εδώ και εδώ), αλλά σ’ ολόκληρη τη Δύση.  Η παράβλεψη, η (επιτειδευμένη) συγκαταβατικότητα, η "κατανόηση" και η "επιείκια" που γνωρίσαμε, για παράδειγμα, στην Εξέγερση του 2008, είναι πλέον ένα παρελθόν. Εφεξής η βίαιη καταστολή θα είναι η επωδός κάθε λαϊκού, μαζικού διαβήματος. Η πρώτη γεύση μας δώθηκε εδώ στις 28-29 Ιουνίου, με τη βίαιη, αιματηρή και ασφυξιογόνα διάλυση της Διαδήλωσης στη Πλατεία Συντάγματος. Προχθές δώθηκε και στο Λονδίνο. Και βέβαια πρόκειται για σκέτη προπαγάνδα η θέση ότι η Εξέγερση στο Λονδίνο  ήταν μια εξέγερση "αλητών" (βλέπε εδώ, και για την άποψη του βρετανού κοινωνιολόγου Giddens εδώ και του αμερικανού κοινωνιολόγου R. SENNETT εδώ ).

   Η Κρίση, με όλες τις οικονομικές και κοινωνικο-πολιτικές μεταβολές που συνεπάγεται, αναδεικνύει νέες, "ποιοτικές" μετατοπίσεις και αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Από την Αθήνα του 2008, στο Παρίσι του 2009, στην Αθήνα του 2011 και προχθές στο Λονδίνο, η κλιμάκωση του αυταρχισμού του "Συστήματος" παίρνει νέα και πιό "ποιοτικά" χαρακτηριστικά. Γιατί προχθές στο Λονδίνο έγιναν σκέψεις και επίσημες εισηγήσεις, μέσα στο Κοινοβούλιο παρακαλώ..., που συγκρίνονται με Επιβολή Στρατιωτικού Νόμου. Σκέψεις για "μπλοκάρισμα" των Blogs Κοινωνικής Δικτύωσης και για κατέβασμα του Στρατού στους δρόμους των πόλεων (βλέπε εδώ και εδώ), ουσιαστικά είναι μετάβαση σε "Κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης", με παρεπόμενη την αναστολή άρθρων του Συντάγματος. Άλλωστε η ολονύκτια λειτουργία των Δικαστηρίων στην Αγγλία, υποδεικνύει  ότι αρχίζει να εμπεδώνεται η αντίληψη της "Κατάστασης Εκτάκτου Ανάγκης"....

   Αυτή η "ποιοτική" αναβάθμιση, έστω σε επίπεδο εισηγήσεων αρχικά, προδικάζει την μελλοντική  εφαρμογή τους σε αντίστοιχα (και αναμενόμενα) "συμβάντα". Γιατί η (αδιέξοδη) συνταγή για την Κρίση, σ’ ολόκληρο το Δυτικό "Σύστημα" , είναι μία και ενιαία: λιτότητα για τους φτωχούς και συσσώρευση πλούτου για τους (ήδη) πλούσιους. ( Βλέπε εδώ , εδώ και εδώ τις απόψεις του νομπελίστα οικονομολόγου Krugman για το περιεχόμενο και την οικονομική ουσία της Κρίσης). Μιά τέτοια συνταγή, πέραν του ότι θα βαθαίνει την Κρίση, θα συνταντήση την (αυξανόμενη)  αντίδραση των λαϊκών στρωμάτων. Τα οποία, μετά το πρώτο σοκ, έχουν αρχίσει να οργανώνονται και να αντιδρούν περισσότερο μεθοδικά και, ασφαλώς, περισσότερο οργισμένα. Εξεγέρσεις όπως αυτή του Λονδίνου και  αναβαθμισμένες σε αριθμό και "ποιότητα" συμμετεχόντων, πρόκειται να πυκνώσουν σ΄ολόκληρη τη Δύση.

   Το νέο ποιοτικό και κοινωνιολογικά σημαντικό στοιχείο,  λιγότερο στην Αθήνα  και περισσότερο στο Λονδίνο, είναι η αντίδραση των "αστών" απέναντι στο φαινόμενο της Διαδήλωσης ή της Εξέγερσης. Αντίθετα απο όσα αφίνονται να εννοηθούν για να συσκοτήσουν τα γεγονότα ( βλέπε π.χ. εδώ), η κατασταλτική αντίληψη  έχει τη συγκατάνευση της Άνω Μεσαίας Τάξης. Πράγμα που θα "διευκολύνει" τη θεσμοθέτηση εντατικών αυταρχικών πολιτικών εκ μέρους του "Συστήματος".  Αυτή η στάση της Άνω Μεσαίας Τάξης δεν εκπλήσσει - είναι μέσα στον αξιακό και πολιτικό της ορίζοντα. Ωστόσο για μας είναι ένας ασφαλής δείκτης μιας πόλωσης των συμφερόντων. Αυτό σημαίνει οτι η Κάτω Μεσαία Τάξη, την οποία πλήττει κατ’ εξοχήν η λιτότητα,  θα συντάσσεται όλο και περισσότερο με την "Διαδήλωση" και, γενικότερα με την "Εγέγερση".  

  Αυτή η συστράτευση των "μικρομεσαίων" είναι μιά ποιοτική μεταβολή ολκής. Όχι μόνον γιατί θα απαλλάξει την "Εξέγερση" από τον τυφλό και στείρο αρνητισμό της και θα του δώσει έναν πιό συγκεκριμένο, θετικό προσανατολισμό. Αλλά και γιατί καθιστά τον εντεινόμενο αυταρχισμό του "Συστήματος" δίκοπο (ή και αυτοκτόνο) μαχαίρι. 
-----------
Postscriptum:(29/9) Γιά μιά διαφορετική κοινωνικο-οικονομική αποτίμηση των γεγονότων του Λονδίνου βλέπε εδώ.
...

ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ : από την Ουτοπία στην Ευτοπία

   Αλλάξαμε ... 

Στην εμφάνιση του Blog βέβαια, αλλά όχι μόνο...

   Προσθέσαμε ένα λειτουργικό στοιχείο, τις "ετικέτες", που διευκολύνουν τον αναγνώστη. Μια σειρά από "θέματα"   που έχουμε θίξει από το 2008, μπορούν τώρα να διαβαστούν απομονωμένα. Έτσι δίνεται επιπλέον η ευκαιρία να ελεγχθεί και η (απαιτούμενη) θεωρητική/ιδεολογική συνέπεια του συγγραφέα διαχρονικά. Ιδιαίτερα σήμερα, που βλέπουμε στην "Πλατεία" να ξεπηδούν αμεσοδημοκράτες "από το πουθενά"... Για πολλούς από αυτούς το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο: αύριο κιόλας θα στοιχιθούν κάτω από τα παλαιοκομματικά λάβαρα, εξαργυρώνοντας ασφαλώς το "αμεσοδημοκρατικό τους διάλειμμα" με κομματικούς θώκους. Περί τούτου καμιά αυταπάτη. Τους καταγγείλαμε άλλωστε στην ανάρτησή μας της 28 Ιουνίου 2011. Θα μπορούσαμε  μάλιστα να μνημονεύσουμε και ονόματα - αλλά η λίστα θα ήταν μακρά...

   Το "μότο" άλλαξε κι αυτό, για να προσδιορίσει μιά νέα "κατάσταση", περισσότερο ενεργητική: "από την Ουτοπία στην Ευτοπία, από την Ελπίδα στην Πραγμάτωση". Με τούτο θέλουμε να τονίσουμε οτι οι συνθήκες για το ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ  ωριμάζουν με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Λίγους μήνες πρίν, τούτο το Πρόταγμα ήταν μόνον μια ελπίδα ή ευχή ολίγων, "ρομαντικών" όπως τους έλεγαν.  Μέσα σε τρείς μήνες, αυτό που ήταν μιά απόμακρη, ΟΥΤΟΠΙΚΗ ΙΔΕΑ, έγινε Σύνθημα &, εν μέρει, Πράξη. Τουλάχιστον από το νεανικό και ακμαίο μέρος της Κοινωνίας μας.  Κι αυτό προδικάζει τον μετασχηματισμό της Ουτοπίας σε Ευτοπία, προδικάζει δηλαδή τη δυναμική  άρθρωση και διεκδίκηση της πραγμάτωσής της.

   Λίγο πρίν, η  Άμεση Δημοκρατία ως πολιτική πρόταση, προκαλούσε τα ειρωνικά χαμόγελα του Συστήματος. Σήμερα ηχεί  στα αυτιά του ως σοβαρή απειλή - και τούτο είναι διαπίστωση χωρίς καμιά αυτάρεσκη υπερβολή. Είναι τετρομαγμένοι.  Γι΄αυτό και σπεύδουν να υιοθετήσουν θεσμούς "αμεσοδημοκρατικής συμμετοχής", όπως το "Δημοψήφισμα" (βλέπε εδώ την αιτιολογική έκθεση). Πρόκειται φυσικά για διπλό ελιγμό του Συστήματος -  πρώτον, ως παραχώρηση χωρίς αντίκρυσμα και δεύτερον ως απονεύρωση του Αμεσοδημοκρατικού προτάγματος. Αρχικά γιατί θα πρόκειται για "Δημοψηφίσματα" που θα είναι φαλκιδευμένα εσωτερικά - δηλαδή πολιτικά ουδέτερα, άνευ αντικειμενικής πολιτικής αξίας. Επιπλέον  γιατί - και προπάντων !!!- έχουν ως τελικό σκοπό να παγιδεύσουν το ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ.  Δηλαδή να το εγκλωβίσουν σε μιά διαδικασία που θα νομιμοποιεί de facto το Σύστημα της "Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας" και, φυσικά, όλη τη σκωληκόβρωτη Διαπλοκή της. Αλλά αυτή η νομιμοποίηση είναι ακριβώς το στοιχείο της απονεύρωσης του Αμεσοδημοκρατικού Προτάγματος.

   Απέναντι σ' αυτές τις μεθοδεύσεις του Συστήματος το Αμεσοδημοκρατικό Κίνημα δεν μπορεί να εφησυχάσει λέγοντας απλά: too little, too late... Πρέπει να καταγγείλλει τον Ελιγμό του Συστήματος, να αναδείξει τον ουσιαστικό πυρήνα των  μεθοδεύσεών του. Οι οποίες φυσικά δεν θα έχουν μόνον αυτή τη "θετική" πτυχή.  Θα την συνοδεύσει με αυξημένη αστυνομοκρατία και διευρυμένη καταστολή. Ας το γνωρίζουμε προκαταβολικά: ο δρόμος προς την Αμεσοδημοκρατική Ευτοπία δεν είναι στρωμένος με ανοιξιάτικα λουλούδια.

POST SCRIPTUM- Ο όρος "Ευτοπία" εμφανίζεται  σε αρκετές ιστοσελίδες με ποικίλες ενοιολογικές και ιδεολογικές αποχρώσεις. Διαφοροποιούμαστε επισημαίνοντας οτι εδώ μιλάμε αυστηρά για την μετατροπή της Αμεσοδημοκρατικής Ουτοπίας (δηλ. ως ανέφικτης ιδέας/απόπειρας) σε Σύνθημα και, προς το παρόν διστακτικό, Πολιτικό Πρόταγμα που υπόσχεται την πραγμάτωσή της. Ασφαλώς τούτο το Πρόταγμα περιμένει την άρθρωσή του, την Διακήρυξή του. Χρησιμοποιούμε επιπλέον τον όρο " Αμεσοδημοκρατικό Κίνημα" για να δηλώσουμε τις ανοργάνωτες/ αυθόρμητες εκδηλώσεις του στην "Πλατεία".