Ο Θάνατος της Μεταπολιτευτικής "Δημοκρατίας" μας συντελέστηκε την 6η Μαϊου, με την ομολογία της οικονομικής χρεοκοπίας της και την καθυπόταξη της Χώρας στο Μνημόνιο των πιστωτών της. Σήμερα , 24η Ιουλίου ,- άλλοτε μια γκλαμουράτη επέτειος της αποκατάστασής της- στο Προεδρικό Μέγαρο τελέστηκε και η επιμνημόσυνη τελετουργία. Η ομιλία του κου Παπούλια συνδύαζε ένα αλάνθαστο ένστικτο και μια νεστόρεια σοφεία. Ασφαλώς επρόκειτο για ένα ένστικτο και μια σοφία Επιμηθέως, αλλά ας το αντιπαρέλθουμε. Απέδωσε νέτα-σκέτα την παρακμή της Χώρας στην πολιτική τάξη "που έχει την υποχρέωση να καθοδηγεί τις εξελίξεις" .
Ας παρατηρήσουμε οτι από την επιμνημόσυνη σύναξη απουσίαζαν οι εν ζωή αρχιτέκτονες της παρακμής και της χρεοκοπίας, δηλ. οι τέως Πρωθυπουργοί κκ Κ. Μητσοτάκης, Κ. Σημίτης και Κ. Καραμανλής. Κι αν μεν ο πρώτος θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ως υπερήλικας, οι υπόλοιποι δύο ΔΕΝ απουσίαζαν από "τύψεις αντικειμενικής ενοχής". Τέτοιες τύψεις συνήθως οδηγούν τους αυθεντικά δημόσιους άνδρες στην αυτοχειρία. Αλλά στον Σημίτη και τον Καραμανλή-τον-ελάσσονα λείπει και σήμερα, όπως και παλαιότερα, το ανδρικό σθένος. Ιδιαίτερα αυτοί οι δύο νεκροθάφτες της Ελλάδας παραμένουν αυτό που ήταν πάντα - θρασύδειλοι καιροσκόποι. Και η σημερινή τους απουσία απο την επιμνημόσυνη σύναξη εξηγείται μόνον ως καιροσκοπισμός. Προαισθανόμενοι τις ηχηρές καταγγελτικές διαπιστώσεις εκ μέρους του Προέδρου, απουσίασαν για να μην ταυτιστούν με αυτές τις διαπιστώσεις, δηλαδή επέλεξαν την γνωστή σ' αυτούς τακτική, το στρίβειν στα μουλωχτά.
Η υπόλοιπη πολιτική τάξη ήταν εκεί, στο Προεδρικό Μέγαρο. Όλος αυτός ο εσμός του πολιτικού μηδενισμού, της κυνικής διαπλοκής και της απύθμενης διαφθοράς ήταν παρών. Οι πολιτικοί που με διαφορετικό αλλά υπαρκτό βαθμό ευθύνης συνήργησαν στην παρακμή, ήταν εκεί. Προς τί άραγε??? Για να μας υπενθυμίσουν οτι το μέλλον αυτής της Χώρας είναι μοιραία προσδιορισμένο να καθορισθεί από αυτούς? Ή οτι οι διεφθαρμένοι θα μεταμορφωθούν, εν μια νυκτί, σε άμμωμες παρθένες?
Φυσικά από την επιμνημόσυνη σύναξη απουσίαζαν οι οικονομικοί πρωτεργάτες της Παρακμής. Όλη αυτή η αγέλη της παρασιτικής οικονομικής τάξης που, δια της πολιτικής διαπλοκής, άρμεξαν για μια ολόκληρη 30-ετία το Κράτος και το Λαό, ήταν απούσα. Όχι απο ευθιξία αλλά γιατί σε εξωτικές παραλίες συνομωτεί για το πώς θα εκβιάσει φορολογικές ασυλίες και απαλλαγές ή την ανέξοδη συμμετοχή της στις αποκρατικοποιήσεις. Νέοι καιροί, καινούργια πίτα ... Γι' αυτούς η κρίση είναι μια καινούργια ευκαιρία άκοπου και σίγουρου πλουτισμού και όχι μια ευκαιρία συμμετοχής στις οδύνες της Χώρας και στην προσπάθεια να ορθοποδήσει. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η αφελής ευαισθησία των Μαζών έχει στοχοποιήσει αποκλειστικά τους Πολιτικούς...
Απουσίαζε βέβαια και ο Λαός - αδιακαιολόγητα!!! Γιατί σήμερα ο Λαός θα έπρεπε να είναι παρών, έξω απο το Προεδρικό Μέγαρο, διαδηλώνοντας ήρεμα και προπάντων σιωπηλά. Έπρεπε, μέσα απο μια σοβαρή και επίβουλη σιωπή και έμβλημα τον βρόγχο, να υπενθυμίσει στους Πολιτικούς οτι δεν είναι μια άβουλη και ασπόνδυλη Μάζα, οτι τελικά έχει αποφασίσει να πάρει την τύχη στα χέρια του. Όμως προς το παρόν αυτός ο Λαός , ένας τέτοιος Λαός, δεν έχει κάνει αισθητή την παρουσία του. Άς ελπίσουμε οτι οι οδύνες τις κρίσης, που φυσικά θα οξυνθούν και θα παραταθούν μέσα στο χρόνο, θα σφυρηλατήσουν έναν τέτοιο Λαό - έναν Λαό που θα σέβεται τον εαυτό του. Είναι μια δικαιολογημένη ελπίδα - αφού η προϋπόθεση ενός τέτοιου Λαού, δηλαδή οι Πολίτες που σέβονται τον εαυτό τους, υπάρχουν και αυξάνονται καθημερινά.
###
Ας παρατηρήσουμε οτι από την επιμνημόσυνη σύναξη απουσίαζαν οι εν ζωή αρχιτέκτονες της παρακμής και της χρεοκοπίας, δηλ. οι τέως Πρωθυπουργοί κκ Κ. Μητσοτάκης, Κ. Σημίτης και Κ. Καραμανλής. Κι αν μεν ο πρώτος θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ως υπερήλικας, οι υπόλοιποι δύο ΔΕΝ απουσίαζαν από "τύψεις αντικειμενικής ενοχής". Τέτοιες τύψεις συνήθως οδηγούν τους αυθεντικά δημόσιους άνδρες στην αυτοχειρία. Αλλά στον Σημίτη και τον Καραμανλή-τον-ελάσσονα λείπει και σήμερα, όπως και παλαιότερα, το ανδρικό σθένος. Ιδιαίτερα αυτοί οι δύο νεκροθάφτες της Ελλάδας παραμένουν αυτό που ήταν πάντα - θρασύδειλοι καιροσκόποι. Και η σημερινή τους απουσία απο την επιμνημόσυνη σύναξη εξηγείται μόνον ως καιροσκοπισμός. Προαισθανόμενοι τις ηχηρές καταγγελτικές διαπιστώσεις εκ μέρους του Προέδρου, απουσίασαν για να μην ταυτιστούν με αυτές τις διαπιστώσεις, δηλαδή επέλεξαν την γνωστή σ' αυτούς τακτική, το στρίβειν στα μουλωχτά.
Η υπόλοιπη πολιτική τάξη ήταν εκεί, στο Προεδρικό Μέγαρο. Όλος αυτός ο εσμός του πολιτικού μηδενισμού, της κυνικής διαπλοκής και της απύθμενης διαφθοράς ήταν παρών. Οι πολιτικοί που με διαφορετικό αλλά υπαρκτό βαθμό ευθύνης συνήργησαν στην παρακμή, ήταν εκεί. Προς τί άραγε??? Για να μας υπενθυμίσουν οτι το μέλλον αυτής της Χώρας είναι μοιραία προσδιορισμένο να καθορισθεί από αυτούς? Ή οτι οι διεφθαρμένοι θα μεταμορφωθούν, εν μια νυκτί, σε άμμωμες παρθένες?
Φυσικά από την επιμνημόσυνη σύναξη απουσίαζαν οι οικονομικοί πρωτεργάτες της Παρακμής. Όλη αυτή η αγέλη της παρασιτικής οικονομικής τάξης που, δια της πολιτικής διαπλοκής, άρμεξαν για μια ολόκληρη 30-ετία το Κράτος και το Λαό, ήταν απούσα. Όχι απο ευθιξία αλλά γιατί σε εξωτικές παραλίες συνομωτεί για το πώς θα εκβιάσει φορολογικές ασυλίες και απαλλαγές ή την ανέξοδη συμμετοχή της στις αποκρατικοποιήσεις. Νέοι καιροί, καινούργια πίτα ... Γι' αυτούς η κρίση είναι μια καινούργια ευκαιρία άκοπου και σίγουρου πλουτισμού και όχι μια ευκαιρία συμμετοχής στις οδύνες της Χώρας και στην προσπάθεια να ορθοποδήσει. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η αφελής ευαισθησία των Μαζών έχει στοχοποιήσει αποκλειστικά τους Πολιτικούς...
Απουσίαζε βέβαια και ο Λαός - αδιακαιολόγητα!!! Γιατί σήμερα ο Λαός θα έπρεπε να είναι παρών, έξω απο το Προεδρικό Μέγαρο, διαδηλώνοντας ήρεμα και προπάντων σιωπηλά. Έπρεπε, μέσα απο μια σοβαρή και επίβουλη σιωπή και έμβλημα τον βρόγχο, να υπενθυμίσει στους Πολιτικούς οτι δεν είναι μια άβουλη και ασπόνδυλη Μάζα, οτι τελικά έχει αποφασίσει να πάρει την τύχη στα χέρια του. Όμως προς το παρόν αυτός ο Λαός , ένας τέτοιος Λαός, δεν έχει κάνει αισθητή την παρουσία του. Άς ελπίσουμε οτι οι οδύνες τις κρίσης, που φυσικά θα οξυνθούν και θα παραταθούν μέσα στο χρόνο, θα σφυρηλατήσουν έναν τέτοιο Λαό - έναν Λαό που θα σέβεται τον εαυτό του. Είναι μια δικαιολογημένη ελπίδα - αφού η προϋπόθεση ενός τέτοιου Λαού, δηλαδή οι Πολίτες που σέβονται τον εαυτό τους, υπάρχουν και αυξάνονται καθημερινά.
###
