Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Προς Συνεπείς και Αφελείς....

Έτος  2003 Ποσό  11.565.029.814,70    Ευρώ.
        * 2004          :  16.892.288.770,32         "
        * 2005          :   21.368.969.460,33        "
        * 2006          :  25.755.626.043,36         "
        * 2007          :  31.418.289.142,41         "
        * 2008          :  29.472.129.256,01         "
        * 2009          :  33.549.572.740,76         "
        * 2010          :  38.727.129.086,90         "

   Ο ανωτέρω πίνακας απευθύνεται πρός του Συνεπείς και (συνάμα) Αφελείς Έλληνες  φορολογούμενους. Απευθύνεται δηλαδή σ' αυτούς που η τρέχουσα φορολογική επιδρομή ακρωτηριάζει τη ζωή τους. Είναι ο Πίνακας που προκύπτει από την Ετήσια Έκθεση που κατέθεσε στις 24 Νοεμβρίου 2011 ο Πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου στη Βουλή. Και δείχνει τις ανείσπρακτες οφειλές προς το Κράτος, κατά τα τελευταία επτά έτη. 
   Αυτή βέβαια είναι μόνον η "πρώτη ανάγνωση". Η "δεύτερη ανάγνωση" δείχνει οτι η "Δημοκρατία" μας, που με τόση ευκολία (Νομοθετική και Εισπρακτική) σφαγιάζει τον απλό και συνεπή Πολίτη, είναι εξόχως χαριστικό στον πλούσιο και (κατά τεκμήριο) φοροφυγάδα  Πολίτη. Για την είσπραξη των ανωτέρω ποσών (που σχεδόν 4πλασιάσθηκαν σε επτά χρόνια) η "Δημοκρατία" μας έχει μιά "δυσκοιλιότητα" να νομοθετήσει και να οργανωθεί αποτελεσματικά. Και πρόκειται για σχεδόν 39 δισεκατομύρια Ευρώ, μόνον για το 2010!
   Ακούσατε άραγε για καμιά κατάσχεση περιουσίας μεγάλου φοροφυγά;; Ακούσατε για κάποια δεύσμευση/κατάσχεση τραπεζικού λογαριασμού; Ασφαλώς ακούμε τις τελευταίες ημέρες για κάποιες προσαγωγές. Όμως γιατί θα πρέπει να είναι μόνον μία ή δύο ημερησίως, ενώ οι μεγαλοφοροφυγάδες ανέρχονται σε τουλάχιστον 14.000; Η απάντηση είναι απλή - όλοι αυτοί είναι "τα παιδιά ενός ανώτερου θεού", δηλαδή οι κολλητοί και οι στυλοβάτες του Συστήματος.
  Η πρώτη απλή και αβίαστη ερώτηση είναι μία: θα χρειαζόταν  η "σφαγή των (αφελών) αμνών" αν έστω και το 30% του ανωτέρω ποσού είχε εισπραχθεί;  Η απάντηση είναι:  Όχι !...
  Η δεύτερη απλή και αβίαστη ερώτηση είναι: γιατί δεν εισπράτονται; Η απάντηση είναι: Γιατί ως αφελείς ανεχόμαστε αυτή τη "Δημοκρατία", δηλαδή αυτή τη "Μαφιοκρατία". 
  Κι ας μην μας (ξανα)πούν πως φταίνει οι Εφορίες...Γιατί και οι Λίστες των Μεγαλοφοροφυγάδων αργούν ακόμα, ενώ είναι μέσα στα συρτάρια της Βουλής...
------------------------------
Post Scriptum 30/11/2011
Μιά μέρα μετά, κι αυτό το αποκαλυπτικό άρθρο που απλώς μας επιβεβαιώνει - ακόμα μιά φορά (δείτε εδώ).

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Το Δημοψήφισμα: Μάσκες και Απολογίες

         " Ο Χρόνος, αποκαλύπτοντας τα πάντα, τα φέρνει στο φώς"
                              ΣΟΦΟΚΛΗΣ, απόσπ. 832Ν (918Ρ)

   Η πρόταση Δημοψηφίσματος έκανε να πέσουν πολλές Μάσκες. Αποκάλυψε όχι μόνον ανομολόγητα συμφέροντα, αλλά και ανομολόγητες αρχές και, ασφαλώς, χαρακτήρες ατόμων. Είναι εύκολο να προσποιείται κανείς τον Δημοκράτη ανέξοδα, δημαγωγικά. Να διατυμπανίζεις τα συνθήματα και να ιδιοποιείσαι τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Ωστόσο έρχεται  πάντα εκείνη η στιγμή του Χρόνου που αποκαλύπτει την αυθεντικότητά σου. Η πρόταση Δημοψηφίσματος υπήρξε καίρια και αποκαλυπτική. Κόμματα, Ρεύματα και Πρόσωπα, κάτω από ιδιοτελείς ή/και διαπλεκόμενους υπολογισμούς πέταξαν το Δημοκρατικό και Προοδευτικό προσωπείο και συντάχθηκαν με την πλέον μαύρη Αντίδραση. Ας υπενθυμίσουμε μόνον οτι, γιά εμάς, το Δημοψήφισμα έπρεπε να γίνει - γιά πολλούς λόγους φυσικά αλλά πρωτίστως γιά έναν: μόνον τα μεγάλα, τραγικά διλήμματα μπορούν να ωριμάσουν πραγματικά το Λαό. Και τέτοια θα ήταν η μεγάλη πολιτική αξία του Δημοψηφίσματος. Αλλά αυτή ακριβώς την λαϊκή ωριμότητα είναι που φοβούνται οι κάθε είδους εξουσιαστές - αυτοί που  θέλουν (και κρατούν) το Λαό πολιτικά νήπιο  γιά να τον χειραγωγούν.  
   Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε μία προς μία τις Μάσκες που έπεσαν, αλλά ο κατάλογος θα ήταν πολύ μακρύς. Θα προσπεράσουμε βέβαια τα έντυπα και ηλεκτρονικά media που απέδειξαν, με τρόπο αναμφισβήτητο, τη διαπλοκή τους με την εγχώρια Μαφιοκρατία - αυτής που ένα Δημοψήφισμα θα την διέλυε στην κυριολεξία. Δεν θα παραλείψουμε πάντως  τα ποικίλα "είδωλα" της επικαιρότητας, που γιά καιρό είχαν δομήσει το image του "προοδευτικού" και απευθυνόταν, εν τίνι μέτρω, στην "σοβαρή", "σκεπτόμενη" και προοδευτική  πτυχή του Ελληνικού Κοινού. Τρία ονόματα μου έρχονται πρόχειρα και είναι ενδεικτικά: Κούλογλου, Βαρουφάκης, Λαζόπουλος. Ο καθένας μπορεί να ανατρέξει στα λεχθέντα και γραφέντα των εν λόγω κυρίων γιά το Δημοψήφισμα, προκειμένου να αντιληφθεί  πώς και ποιό προσωπείο  κατέπεσε. Τολμώ μάλιστα να πώ πως, σε ορισμένες περιπτώσεις, υπήρξαν εμμετικά δουλόφρονες προς την κυρίαρχη Μαφιοκρατία. Ποιός μπορεί εφεξής να τους λάβει σοβαρά υπ' όψη του ;
     Θα επιμείνουμε επιπλέον στη Μάσκα της Αριστεράς. Η κάθετη άρνησή της για τη διενέργεια Δημοψηφίσματος, άρνηση με έωλα και φαιδρά επιχειρήματα,  απέδειξε, ακόμα μιά φορά, τον βαθύ αντιδημοκρατικό (και διαπλεκόμενο) χαρακτήρα της. Η έκπληξη βέβαια δεν προέρχεται από το παραδοσιακή Αριστερά στην οποία η αντιδημοκρατική πτυχή του είναι καταγωγικό και συστατικό στοιχείο της. Η μεγάλη και απρόσμενη έκπληξη (γιά πολλούς, όχι για εμάς) προήλθε από την λεγόμενη "ανανεωτική" Αριστερά. Δεν κράτησε ούτε καν τα στοιχειώδη προσχήματα - δηλαδή το να συμφωνήσει "επί της αρχής" αλλά να προβάλλει, ας πούμε, "το άκαιρο του Δημοψηφίσματος". Αυτό το Ναί "επί της αρχής" ήταν το ελάχιστο που απαιτούσαν οι αυθεντικοί, άδολοι Δημοκράτες Αριστεροί. Ωστόσο για την κομματική (και διαπλεκόμενη) καμαρίλα ακόμα και ένα τέτοιο "Ναί" θα ήταν επικίνδυνο: αν ο Λαός μπορεί να αποφασίζει για τα πεπρωμένα του τότε ποιός ο λόγος ύπαρξης του κομματικού κατεστημένου; 
   Το "Δημοψήφισμα" είχε τελικά την τύχη που όλοι γνωρίζουμε. Ωστόσο και παρά την ματαίωσή του  εξακολουθεί να προκαλεί το ενδιαφέρον και το σχολιασμό. Κυρίως από την πλευρά του Εγχώριου Κατεστημένου, και πάντα απολογητικά. Γιατί διέκρινε - και σωστά - οτι η χονδροειδής και απροκάλυπτη παρέμβασή του για την ματαίωση του Δημοψηφίσματος, όχι μόνο πλήγωσε την δημοκρατική ευαισθησία του Ελληνικού Λαού αλλά και το κατέστησε εξόφθαλμα ύποπτο/ένοχο στα μάτια των σκεπτόμενων Δημοκρατών. Προχθές ακόμα, ένας από τους δημοσιολογούντες του εγχώριου Κατεστημένου, με δήθεν εμβριθή  και αποστασιοποιημένη αντικειμενικότητα, ένοιωσε την ανάγκη να σχολιάσει σχετικά και να καταλήξει σε ψευδο-μοιρολατρικά συμπεράσματα: "μέσα σ' ένα παγκοσμιοποιημένο (οικονομικό) περιβάλλον, η τοπική δημοκρατία του έθνους-Κράτους δεν έχει καμιά τύχη" (βλ. εδώ). Πρόκειται για την πλέον προηγμένη, ύπουλη "απολογητική". Σκοπό έχει να πλήξει το νοητικό και ψυχικό κέντρο της Αμεσοδημοκρατικής μας ευαισθησίας και πράξης με την αίσθηση της ματαιοπονίας. Εγείρει μπροστά μας ως σύχρονη και ανυπέρβλητη Μοίρα το "παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον" και τις "Αγορές" που είναι - δήθεν - ικανές να ακυρώσουν στην πράξη κάθε Αμεσοδημοκρατικό διάβημα. Εν ολίγοις και με άλλα λόγια μας λέει: το Σύστημα είναι πανίσχυρο, εγκαταλείψετε κάθε ελπίδα αντίστασης, κάθε αίτημα Αμεσοδημοκρατικής Ευτοπίας!  Τέτοιες θέσεις ωστόσο μας σφυρηλατούν και μας ατσαλώνουν με την αντίθετη πεποίθηση. Γιατί η ίδια η απολογητική του Συστήματος (και του εγχώριου Κατεστημένου), όσο "τεκμηριωμένη", καμουφλαρισμένη ή χρυσωμένη μπορεί να είναι, υποδεικνύει ακριβώς την αδυναμία του - για να ακριβολογούμε, τον πανικό του μπροστά στο Αμεσοδημοκρατικό Πρόταγμα.

   POST SCRIPTUM
(1).Η αλλοτρίωση του Λαού έχει φθάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο που πολλοί θεώρησαν το Δημοψήφισμα ως εκβιασμό. Αν υπήρχε ένας εκβιασμός στο Δημοψήφισμα αυτός που εκβιάστηκε δεν ήταν ο Λαός -  εκβιάστηκε η βαθειά  απάθεια, το ετερόνομο βόλεμα, η υποκριτική οργή.
(2). Ας το ξαναπούμε ακόμα μιά φορά. Ακόμα και ως πολιτικός ελιγμός του ΓΑΠ, το Δημοψήφισμα είχε την μεγάλη Αμεσοδημοκρατική πτυχή του. Εμείς αυτήν ακριβώς θελήσαμε  να αξιοποιήσουμε. Είπαμε ΝΑΙ "επί της αρχής". Και αντίστροφα,  δεν ταχθήκαμε  προκαταβολικά με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ στο εικαζόμενο δίλημμα του Δημοψηφίσματος.

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Το Δημοψήφισμα και οι Μοιραίες Γυναίκες

   Η Τραγωδία, αρχαιόθεν, είναι γένους θηλυκού. Ωστόσο κάθε Τραγωδία δεν έχει πάντα μια γυναίκα ως "πρωταγωνιστή". Συχνά βέβαια οι γυναίκες απαρτίζουν το "χορό" του οποίου ο ρόλος είναι μάλλον παθητικός. Στη σημερινή Τραγωδία που εξελίσσει την πλοκή της, ο θηλυκός "χορός" απειλεί να αναλάβει το ρόλο του "πρωταγωνιστή" και να μετατρέψει την Τραγωδία σε Παρωδία. Κι αυτό σε επιπλέον αντίθεση με το κονόνα της αρχαίας Τραγωδίας όπου ο ‘χορός’ έχει το ρόλο το Σοφού.
  Στη σημερινή Τραγωδία (όπως εξαγγέλθηκε με το Δημοψήφισμα και την Ψήφο Εμπιστοσύνης) ο πρωταγωνιστής μόνον φαινομενικά είναι ο Γ. Παπανδρέου. Ουσιαστικά πρωταγωνιστής  είναι ολόκληρη η Ελλάδα και, εν μέρει, η Ευρώπη. Και, όπως σε κάθε αυθεντική Τραγωδία, το ερώτημα που τίθεται είναι πάντα ένα και απλό γιά τον πρωταγωνιστή: ΤΙ ΝΑ ΠΡΑΞΩ ; Αυτό το ερώτημα απαντήθηκε από το Γ. Παπανδρέου με το " πάμε σε Δημοψήφισμα". Η Αντιπολίτευση (εξωτερική) απαντά με το "πάμε σε εκλογές". Η εσωτερική Αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ απαντά με το "αλλάζουμε Πρωθυπουργό". Φορείς αυτής της εσωκομματικής φωνής είναι τρείς γυναίκες - Μ. Αποστολάκη, Ε. Καϊλή και η Β. Παπανδρέου. Ισχυρίζομαι οτι αυτές οι τρείς γυναίκες (ελαυνόμενες από απροσδιόριστα, αν όχι ύποπτα, κίνητρα) ενδέχεται να μετατρέψουν την Τραγωδία σε Παρωδία (καθόλου ανώδυνη για τη Χώρα). Εξηγούμαι:
Το Δημοψήφισμα δεν πρέπει να ματαιωθεί , είτε με "αλλαγή Πρωθυπουργού", είτε με "Εκλογές", για αρκετούς λόγους. Εδώ θα απαριθμήσω μόνον τέσερεις:
   (α). Γιατί πρωτίστως είναι ένας διακριτικός, έμμεσος εκβιασμός στην Ευρώπη να προχωρήσει ΑΜΕΣΑ σε μια αναδιάταξη και να λύσει ΟΡΙΣΤΙΚΑ και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, με μιά απόφαση, όλο το σύνθετο πρόβλημα της Ευρωζώνης (Κρατικά Χρέη, Ανακεφαλαίωση Χρεοκοπημένων Τραπεζών, Αναδιανομή Πλούτου μεταξύ Βορρά -Νότου). Δηλαδή μιά de facto Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, την οποία εισηγήθηκε πρόσφατα ο Γιόσκα Φίσσερ (βλ. εδώ).
   (β). Και γιατί, ακόμη και με το κούρεμα χρέους 100 δις Ευρώ, η Ελλάδα - χωρίς την ανωτέρω αναδιάταξη της Ευρώπης -  ακόμη κι αν εφαρμόσει πλήρως όλα τα ‘Μνημόνια’, το 2013 ή 2014 θα υποχρεωθεί να κηρύξει Στάση Πληρωμών και θα υποχρεωθεί σε έξοδο από τη Ευρωζώνη. Τα νούμερα δεν βγαίνουν. Ενώ εν τω μεταξύ θα έχει χάσει όλα τα ‘ασημικά’ της, στά πλαίσια εφαρμογής των ‘Μνημονίων’.
   (γ). Επιπλέον, μιά απλή ‘αλλαγή κυβέρνησης’ (είτε με άλλο Πρωθυπουργό , είτε με Εκλογές) λογικά θα ακύρωνε το Δημοψήφισμα και θα επέμενε στην εφαρμογή πρόσφατης Ευρωπαϊκής Απόφασης, με προσχηματικές βελτιώσεις βέβαια - δηλ. κούρεμα 100 δις αλλά και τα δυσβάσταχτα ‘Μνημόνια’ που οδηγούν στη Κινεζοποίηση του Λαού. Όμως αυτό  όχι μόνον δεν θα απέτρεπε την χρεοκοπία και την έξοδο από το Ευρώ, όπως είπαμε, αλλά και την επαύριο της Χρεοκοπίας θα είμασταν χωρίς τα πολύτιμα ‘ασημικά’ που είναι απαραίτητα γιά την επιβίωση μιας χρεοκοπημένης χώρας. 
   (δ). Τέλος, η ακύρωση του Δημοψηφίσματος θα στερούσε από το Λαό το έσχατο δικαίωμά του να αποφανθεί ο ίδιος για το εάν θα ήθελε να δεχθεί την Κινεζοποίησή του (μισθοί και συντάξεις στο 50%, ημερομίσθια των 15 Ευρώ, κλπ) που συνεπάγονται τα ‘Μνημόνια’. Υπάρχει εδώ μια ...μικρή διαφορά. Και η ανατροπή του Γ. Παπανδρέου από τις τρείς μοιραίες γυναίκες (και ίσως περισσότερους άνδρες) θα μου στερούσε αυτό το δικαίωμα στην απόφαση για την Κινεζοποίησή μου... Γιατί άραγε αυτή τη Κινεζοποίηση να μου την επιβάλλει  π.χ. μια ‘Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας’ που θα την ρυθμίζει η πολύσοφη κα Καϊλή ή άλλοι ομόλογοί της;;
   Ήδη με την εξαγγελία του Δημοψηφίσματος η Ευρώπη βράζει. Μαζί της, ολόκληρος ο Κόσμος.  Και σε διάστημα 10 ή 20 ημερών θα έχουν δρομολογηθεί οι οριστικές αποφάσεις της Ευρώπης - είτε προς την οριστική επίλυση  του τρικέφαλου προβλήματος  που θα έσωζε και την Ελλάδα, είτε προς την διάλυση της Ευρωζώνης. Πρόκειται γιά ένα Τραγικό Έργο με πολλές ‘πράξεις’ που πρέπει οπωσδήποτε να παιχθεί. Διαφορετικά τόσο η Ελλάδα όσο και η (νότια) Ευρώπη θα ολισθαίνουν στην Κινεζοποίηση. Αυτή την Τραγωδία οι τρείς γυναίκες της Βουλής μας δεν πρέπει να την μετατρέψουν σε Παρωδία. Γιατί δεν πρόκειται για Παρωδία-Ανέκδοτο. Ας μήν ξεχνάμε ποτέ οτι στο τέλος της Τραγωδίας  επέρχεται η Κάθαρση. Στο τέλος της Παρωδίας επέρχεται η μπόχα.Και με αυτή τη μπόχα διακυβέβεται το μέλλον της Ελλάδας και της Ενωμένης Ευρώπης.  Όλα τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις - και μάλιστα προφάσεις με ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΕΣ αμαρτίες.-
------------------------------------------
 POST SCRIPTUM :
(1)Μπορούν να αναβάλλουν την ‘πτώση’ του Γ. Παπανδρέου για ΕΝΑ ΜΗΝΑ. Είναι αρκετός για να δρομολογήσει τις οριστικές λύσεις στην Ευρώπη. Εκτός αν οι γυναίκες μας είναι σε (ποιητικό;) οίστρο και βιάζονται για  ‘αρχηγό βαρβάτο’ που λέει και το άσμα.
(2) Οι κορώνες περί του ‘Δημοψηφίσματος που διχάζει’ είναι φυσικά ύποπτες. Πρώτον γιατί το Δημοψήφισμα προβλέπεται από το Σύνταγμα που οι ίδιοι το ψήφισαν. Δεύτερον γιατί θέλουν να κρατούν το Λαό πολιτικά ανώριμο - και μόνον τα τραγικά διλήμματα μπορούν να ωριμάσουν πραγματικά το Λαό. Τρίτον, γιατί πίσω από την ατάκα για ‘Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας’ κρύβονται Διαπλεκόμενα Συμφέροντα 200 δις Ευρώ, όσο και η κρατική περιουσία προς ‘ιδιωτικοποίηση’. Το πιθανόν είναι οτι τα εγχώρια Διαπλεκόμενα να έχουν και  Διαπλοκές με Ευρωπαϊκά Κέντρα που απεργάζονται την αποπομπή της Ελλάδας από το Ευρώ (2013, 2014) με στόχους πολύ ποιό ευρύτερους απ’ ότι φαντάζονται οι εγχώριοι Διαπλεκόμενοι....Αυτά τα Ευρ. Κέντρα δεν θέλουν ασφαλώς μιά Ομοσπονδιακή Ευρώπη. Αλλά αυτά είναι δευτερεύοντα για τους εγχώριους Διαπλεκόμενους.
(3) Το γεγονός ότι το Δημοψήφισμα είναι και ένα παιχνίδι του Γ. Παπανδρέου που  ‘στήνει στο πάγκο’ την Αντιπολίτευση είναι φανερό, αλλά δεν με αφορά και δεν το σχολιάζω εδώ. Είναι ένας ‘εκβιασμός‘ προς το Λαό; Απαντώ  πως δεν είναι . Αποφασίζω νηφάλια, με περίσκεψη και απαντώ ανάλογα με το ‘γούστο μου’ ΟΧΙ ή ΝΑΙ, όπως οι αρχαίου Γάλλοι βασιλείς: car tel est notre plaisir ! 
(4) Η σημερινή ασθένεια του Βενιζέλου μου φαίνεται μάλλον πολιτική ‘ασθένεια’ - ύπουλος πάντα; Είδωμεν...
 (2/11/2011)
(5). Ας προσέχουμε και ας μην ταυτίζουμε τη δικαιολογημένη οργή μας για τον Γ. Παπανδρέου με την πρώιμη οργή και συκοφαντία που εκφράζουν από χθές εναντίον του τα Διαπλεκόμενα  Media: τα συμφέροντά μας  είναι διαμετρικά αντίθετα από τα δικά τους... Στην παρούσα πλέον φάση ο Γ.Π. τους είναι απλώς ασύμφορος.  Η συλογιστική τους υποδεικνύει τις μαύρες, οπισθόβουλες πρακτικές τους:  συμβαίνει να είμαι ώριμος ως Πολίτης για να εκλέξω νέα κυβέρνηση αλλά όχι ώριμος (δηλ. παθολογικά ανώριμος) γιά να αποφανθώ σοβαρά  σε Δημοψήφισμα ... Χώρια που η κα Καϊλή θέλει να με ελαφρύνει από το βάρος μιάς σοβαρής απόφασής μου στο Δημοψήφισμα... Οι δικοί μου πνευματικοί ώμοι είναι προφανώς ανίκανοι γι' αυτό το φορτίο...
(6) Τον διακριτικό "εκβιασμό" που αντιπροσωπεύει το Δημοψήφισμα, εμείς τον είχαμε προτείνει, ποιό σκληρό και άμεσο, στην ανάρτηση της 22/7/2008. Θα ήταν εκ μέρους μας υποκριτικό σήμερα να τον αποκλείσουμε από το "φόβο της χρεοκοπίας". Αυτή είναι αναπότρεπτη και περισσότερο εγγύτερη, ακόμη και με το μεγάλο "κούρεμα", αν δεν υπάρξει  μια γενναία αναδιανομή του πλούτου Βορρά-Νότου, με ένα επενδυτικό Σχεδιο τύπου Μάρσαλ γιά όλες τις νότιες χώρες.